IMG_6776

IMG_6820

IMG_6853

IMG_6855

IMG_6866

IMG_6921

Op voorhand leek de wedstrijd tegen Wilhelmina Boys – de nummer laatst in de poule – een eenvoudige overwinning te worden. Zekerheden bestaan gelukkig in het pupillenvoetbal niet. De Kwaaijongens moesten aan de bak om de derde plek veilig te stellen. Van de eerste tot en met de laatste minuut. Bij 3-0 leek de wedstrijd gespeeld. Wilhelmina Boys bleef aanvallen, kansen creëren en kwam terug tot 3 -2. Gelukkig verkeerde keepster Bente in de vorm van haar leven. De ene redding was nog mooier dan de andere. Vlak voor tijd viel de beslissing: 4 – 2. De ontlading bij spelers, coaches en (groot)ouders was groot. De moeizame overwinning werd uitbundig gevierd. 

Met een niet helemaal fit team stond O9/2 aan de aftrap. Naweeën van griep, kleine pijntjes en lichte blessures teisterden de fysieke conditie van de jongens. Liam van den Oetelaar maakte opnieuw zijn opwachting. Deze supermini verving wederom de zieke Dean. Zelf was Liam ook net hersteld van een midweekse, spontane koortsaanval. De drang om te voetballen was een uitstekend medicijn. Knap zoals deze ‘Messi van Oers’ zich staande hield tegen tegenstanders die gemiddeld 2 jaar ouder zijn en vaak ook een kop groter.

Aanvoerder

Aanvoerder Julian liep bij het handenschudden met de jongens van Wilhelmina Boys trots voorop in het rijtje. Zijn vader keek glimlachend toe. Ongetwijfeld dacht hij terug aan de tijd dat hij zelf aanvoerder van Rood-Wit E1 was en ook met het nummer 5 op de rug speelde. Na een aantal slidings en verdedigende interventies was de pijp leeg bij het ‘kanon van Eindhoven-Zuid’. Licht teleurgesteld vroeg ‘Koemannetje’ zelf om een wissel, om in de loop van de wedstrijd niet meer terug te keren binnen de lijnen. 

Haarbandje

Spits Kane was getooid met een haarband om zijn weelderige krullenbol uit zijn gezichtsveld te houden. Ook tijdens dit prestigeduel was hij zijn tegenstander weer enkele keren te snel af. Jammer genoeg stond zijn vizier niet altijd op scherp. In de eerste helft stond hij na een lange sprint 4 keer oog in oog met de doelman van Wilhelmina Boys. Drie keer kwam hij kracht te kort om doeltreffend uit te halen. Net als zijn moeder Folkje – opnieuw enthousiast meelevend aan de zijlijn – hief hij zijn armen in de lucht. Het mooiste bewaarde Kane voor de tweede helft. Na een prachtige pass van spelverdeler Nathan verraste hij de keeper met een schitterende stift: zijn mooiste goal dit seizoen. 

Rots in de branding

Achterin was verdediger Liam opnieuw een ijzersterk slot op de deur. Op snelheid verliest hij regelmatig van zijn directe tegenstander. Komt het op duelkracht aan, dan is Liam niet te kloppen. Onder toeziend oog van zijn trotse opa bleef hij gemakkelijk op de been in de duels en speelde hij zijn beste wedstrijd van het seizoen. Samen met Julian en Nuri vormde hij in de eerste helft een sterk blok. Ontstond er toch een gaatje, dan was Bente er als de kippen bij om redding te brengen. Coach Jan glunderde naast de paal van oor tot oor bij al die prachtige reddingen van zijn dochter. Met zijn tackles en positiespel blonk Nuri opnieuw uit in de laatste linie. Knap zoals hij keer op keer het juiste moment kiest om in te grijpen. Nuri is klein van stuk, maar zijn dadendrang is groots.   

Hoffotograaf

Hoffotograaf Nico zoomde vanuit de grote goal wederom scherp in op de verrichtingen van de Kwaaijongens. Geen enkel detail ontgaat het fotografisch oog van de meester. Nico fotografeert, zodat hij niet het risico loopt zich te bemoeien met het spel. Een prima keuze om elke wedstrijd zijn toestel, telelens en statief mee te brengen. Er zijn weinig teams die na afloop over zo’n prachtige reportage ‘ter lering ende vermaeck’ beschikken. Zijn zoon Jurre had vanwege buikpijn zijn keepershandschoenen thuisgelaten. Als aanvallende middenvelder liet hij opnieuw zien een neusje voor goals te hebben. Jurre tekende met een hard schot voor de 2 – 0. Links of rechts: het maakt Jurre niet uit. Als tweebenige speler is hij sinds enkele wedstrijden – behalve een prima keeper – ook een box-to-boxspeler met scorend vermogen.

Stofzuiger

Over scoren gesproken. Jens is als kleine stofzuiger op het middenveld al wekenlang op zoek naar zijn eerste goal. Zowel tijdens wedstrijden als trainingen. Tegen vv Acht kreeg hij van zijn maatje Kane nog drie opgelegde kansen in de voeten geworpen. Vandaag faalde Jens wederom in kansrijke positie. Tijdens wedstrijden verovert hij ballen bij de vleet en begint steeds vaker aan een prachtige solo. Als het overzicht en de rust in zijn spel komen, is scoren een kwestie van tijd. Leuk detail: zijn vader Raoul – alias Deejay Zany – vertelde tijdens een festival In Chili dat O9/2 met 4 – 2 gewonnen had, waarop het duizendkoppige publiek massaal uit z’n dak ging.   

Duveltje uit een doosje

Sommige spelers bewaren het beste voor het laatste moment. Het leek alsof spelverdeler Nathan zijn draai niet kon vinden in de tweede helft. Sterker nog: even moest hij getroost worden, omdat hij dacht dat coach André boos op hem was. Niets is minder waar. André heeft misschien een harde stem, boos wordt hij nooit. Na een knuffel van zijn zus Alexandra en een schouderklop van Andre kwam hij weer binnen de lijnen. Nathan eiste de bal op, begon op links aan een dribbel, passeerde twee man en liet uiteindelijk zijn gouden linkervoet spreken. Als een duveltje uit een doosje besliste hij met een knap schot in de verre hoek de wedstrijd. Jammer dat Nico zijn camera op het veld gericht had. Anders had hij een close-up kunnen maken van een ontroerend en meesterlijk moment: coach Peter die een traantje wegpinkt na de beslissende goal van zijn zoon.